wat is de Oud en Nieuw beleving bij jullie?
- Topicstarter devinio
- Startdatum
maartenvincent
Registered User
Ik sluit me zelf op met oordoppen in. Ik heb namelijk een pest hekel aan oud en nieuw en vuurwerk 
hehe!
hehe!Driessen010
Registered User
Bedankt!
Hierdoor lees je dingen die je anders niet tegen zou komen.
Wat een mooi verhaal heeft tony daar geschreven.
ifeelfine
Registered User
dit jaar zal alles anders zijn aangezien een van onze vaste stookvrienden (doen al 12 jaar samen oudjaar) onlangs is overleden. Zijn echtgenote staat er echter op dat we een spektakel neer gaan zetten ter nagedachtenis. Daar ben ik dan al flink over na aan het denken en dat geeft een ontzettend dubbel gevoel. Ben dus benieuwd hoe oudjaar zal zijn. Emotioneel dat zeker maar verder, we zullen het moeten zien
gecondoleerd en sterkte.
het lijkt me lastig om dan echt te kunnen genieten van zo'n dag.
al vind ik het wel een mooie gedachte om als eerbetoon iets moois neer te zetten.
jetztgehtslos
Registered
Mijn beleving?
Jeugdjaren: 1985-1995
Zojuist even gezocht, maar kon het niet meer vinden op de computer.
Maar goed, ik ben best bereid om even een verhaaltje te typen over wat de beleving door de jaren zoal is geweest.
Voor mij hebben de feestdagen altijd een enorme aantrekkingskracht gehad, van kleins af aan al. Vroeger vond ik het knutselen voor de kerstdagen altijd erg leuk. Samen met advent op de basisschool lekker aftellen naar de feestdagen. In die tijd had ik nog geen flauw benul wat het allemaal in hield, maar het was op school en thuis gezellig en daar ging het om!
Granny: happy birthday!
Wat wel altijd vast heeft gestaan op 31-12, is de verjaardag van mijn oma. Een van mijn vroegste herinneringen rondom oud en nieuw dateert van de tijd dat ik een jaar of 4, 5 was. Toen werd ik op tijd gewekt door mijn vader voor de jaarwisseling. Ik had geen flauw benul waar het over ging dus als ik het vuurwerk zag, zei ik tegen mijn oma altijd dat zij het vuurwerk speciaal afstaken voor haar verjaardag. "Oma oma, kijk! Al dat vuurwerk. Dat is voor uw verjaardag!" Was mijn uitspraak volgens oma.
Mijn oma heeft het er ruim 20 jaar later nog steeds over als het weer zo ver is. Zij ziet mij dan weer als de vierjarige die naief dacht dat al het vuurwerk voor oma was :tounge:
Jaarwisseling 2010 zou dit nog eens héél nadrukkelijk ter sprake en ter uitvoering komen.
Hoe dan ook, voor mij staat oudejaarsdag gelijk aan het bezoeken van mijn oma. Ik weet dus niet beter, dan dat ik langs moet.
De terreur van een angsthaas
Vroeger moest het van mijn moeder. Dit heeft nadrukkelijk te maken met de angst die mijn moeder had voor vuurwerk. Mijn moeder heeft toen zij een jaar of 8 was mijn oom in de brand zien vliegen door verkeerd gebruik van sterretjes. Dat is een trauma voor haar geweest en daar is nooit wat mee gedaan. Dus mijn moeder had een bloedhekel aan vuurwerk en probeerde die angst ook op mij over te dragen. Jarenlang bood de verjaardag van oma haar dus een mooie argument om mij verplichten mee te gaan naar de verjaardag van oma. Hierdoor heb ik als kind nooit buiten kunnen spelen toen ik jonger was.
Dus zoals je begrijpt wordt oud en nieuw qua beleving door mij niet alleen geassocieerd met de verjaardag van mijn oma, maar ook met de doodangsten van mijn moeder.
Hoop gezeik mee gehad door de jaren heen. Mijn moeder greep ieder moment aan om mij binnen te houden met oud en nieuw. Ik herinner mij nog een bezoek aan een winkeltje dat kerstspullen verkocht. Daar hadden ze sterretjes. Nou, nou, nou, nou, dat leverde toch een verhitte discussie op met de op ruime leeftijd zijnde verkoper. Gingen mijn moeder en die kerel verontwaardigd discussiëren of dat sterretjes koud vuur bevatten. Ja, zo was dat vroeger. Sommige mensen geloofden in het hardnekkige gerucht dat sterretjes koud vuur waren. Daar sta je dan in de winkel als zevenjarige je af te vragen wat een domme elementen mijn moeder en die kerel waren. Dan denk je dus bij jezelf: "zijn jullie nou zó dom? vuur(werk) is altijd heet..."
1992 is 4 you!
Maar goed we moesten toch de jaarwisseling vieren. 1992 staat mij goed bij. Toen was ik zeven jaar jong en vierden we de jaarwisseling in Rotterdam noord. Voor degenen die een beetje bekend zijn met het Oude Noorden. Waar nu het gebouw staat van Humanitas en waar ook de Bas vd Heijden zit op de Bergweg, dat bestond toen niet. Hele huizenblokken waren gesloopt en er was één grote open zandvlakte met wat hekken erom heen.
Ik weet nog goed dat ik het allemaal erg spannend vond die avond. Voor het eerst ook als een grote jongen niet naar bed en wakker blijven! Ik weet nog dat we in de woonkamer zaten en er iemand een vuurpijl precies voor het raam omhoog schoot. Dat gaf opwinding zeg! Verder weet ik nog dat alle mannen na 12 uur naar buiten gingen om de blits te maken en alle vrouwen bang binnen bleven. Hoe traditioneel hahaha.
Verder staat mij goed bij dat we voor mijn gevoel veel vuurwerk hadden. Wat mij nog bij staat, was dat we een treintje hadden dat niet alleen reed, maar ook geluid maken (toet toet ja) en alle ramen oplichten en het eindigde met een knal. Mijn vader heeft het hier anno 2011 nog steeds over. Welk treintje dat was, is nog steeds onze vraag. Het leek erg op het treintje op de foto van Dim, maar heel zeker weet ik dat niet.
Ten slotte weet ik nog dat het die nacht extreem zou gaan misten. In combinatie met de rook van het vuurwerk ontstond er echt een levensgevaarlijke situatie. Je had hoogstens vier meter zicht! Toch zijn we veilig thuis gekomen met de auto. Maar link was het wel.
Eerste keer vuurwerk afsteken met papa!
Jaarwisseling 1993 kreeg ik mijn moeder zo gek dat ze vuurwerk ging halen met mij. En mijn vader had een groot pakket siervuurwerk gekocht van een collega.
Hoe dan ook, samen met mijn moeder naar de winkel om vuurwerk te kopen. Dat was nog gewoon in de tijd van de relatief vrije verkoop en dat je bij de fietsenmaker even een pak ging halen. Lekker voor al die etalages kijken naar het vuurwerk alsof het snoep betrof. Wat ik uitkoos, volgens mij een pakket van fl. 17,50. Er zat een treintje in, want die moest ik per sé hebben. Van het jaar ervoor natuurlijk. Helaas bleek dit niet het treintje te zijn waar ik naar op zoek was.
Later ben ik ook met mijn vader nog naar een andere zaak gegaan 300 meter van de andere winkel af. Hij wilde zelf ook vuurwerk hebben om mee te spelen.Ook hij vroeg gericht naar het treintje uit 1992, maar dat hadden ze niet. Overal hingen grote zakken vuurwerk en flink wat pijlen. Ratelbanden en ander knaltuig lagen in de vitrine bij de kassa. Het vuurwerk haalde de verkoper uit de kelder. Hoe fout als je daar nu terug aan denkt :tounge:
Mijn vader had erg veel vertrouwen in een soort stickless rockets, daar keek hij echt naar uit.
1993 op 1994 en ik mocht als achtjarige voor het eerst vuurwerk afsteken. Wat was ik gespannen en bang! Nondeju!
Heb je vuurwerk, dan durf je het niet af te steken vanwege de spanningen. Uiteraard bleef mijn moeder angstig boven. Doordat ik mee naar buiten mocht, was zij uiteraard banger dan ooit!
Op zich vond ik het wel erg leuk allemaal. Tot mijn vader de beruchte raketten af stak. Deze ondingen vlogen alle kanten op in de straat. Dat raketje kon overal heen vliegen, maar waar kwam hij terecht? Juist ja, vol in mijn gezicht net onder mijn rechter oog. Zo'n vuurbal jonguh! En bijna mijn oog kwijt...
Hierdoor was ik erg aangeslagen en moest ik huilen. :crying:
Tegelijkertijd was ik erg boos op mijn vader, want in plaats dat hij mij trooste en geruststelde, ging hij mij uit staan lachen :sad:
Die avond heb ik geen vuurwerk afgestoken en de momenten dat mijn vader de raketjes af ging steken, bezorgden mij angst. Die dingen waren werkelijk gevaarlijk. Dan is het vuurwerk van nu echt veel beter afgewerkt. En nu zijn de eisen achterlijk zwaar. Het zet je aan het denken. Hoe dan ook, mijn ontmaagding wat betreft het afsteken van vuurwerk moest wachten.
1994 en 1995: straf
De twee jaar erna was alles hetzelfde: ik wilde overdags buiten spelen, maar mijn moeder verbood dat uiteraard. Na het incidentje een jaar eerder, was de spanning nog groter dan anders en liep zij veel te flippen. Inmiddels had de stress-kip een tweede kindje gekregen (mijn broertje dus), dus zij wilde helemaal geen vuurwerk in huis ook.
Omdat ik niet naar buiten mocht overdags en wéér verplicht mee moest naar mijn oma, was ik aan het gallen. Voor we naar oma gingen, gaf ik mijn moeder een grote mond. (even tussendoor: mijn koffie is nu koud geworden tijdens het typen en ik heb een sms gehad, die ik zou moeten beantwoorden, maar ja de typplicht roep).
Maar goed, in die tijd was mijn moeder qua gedrag gigantisch veranderd en was zij niet meer de lieve moeder die ik tot mijn zevende heb gehad. Zij was vaak boos en agressief, waardoor ik steeds ook steeds vervelender werd. Moeder had alleen nog oog voor mijn broertje en voor zichzelf. Het gevolg was bij het minst geringe straf.
Zo dus ook met oudjaarsdag. Omdat ik dramde dat ik naar buiten wilde voor we naar oma zouden gaan, kreeg ik weer straf. Het resultaat: met de jaarwisseling verplicht binnen blijven! Wat een kutzooi!
Jaarwisseling 1994 heb ik dus vanachter de geraniums mogen bekijken met een opgefokte dictator in huis. Echt waardeloos, mijn oom en neefje stonden samen buiten vuurwerk af te steken en ik moest binnen blijven. Toen was ik echt diep ongelukkig :crying:
Wel was ik zo bijdehand om de sterretjes die de buren mee hadden gebracht te pakken en door middel van een kaars aan te steken. Dat had ik mijn moeder zien doen, omdat ze wel even lekker tof wilde laten zien dat wij ook "vuurwerk" hadden. Gevolg: een klap voor mijn kop en direct extra straf. 1995 was nog geen uur oud en ik had al te horen gekregen dat ik jaarwisseling 1995/1996 ook binnen mocht blijven.
Een hele tijd heb ik gedacht dat de problemen thuis aan mijn broertje, mijn vader en mij lagen. Maar vooral mijn moeder was het die voor extreem hoge spanningen zorgde. Dit zou voor mijn beleving rondom kerst en oud en nieuw hele grote gevolgen gaan krijgen. Hier kom ik later nog op terug in de delen 1995-2005 en 2005-heden. Die delen zullen nog volgen!
:hehe!:
1995 - 2005
Volgt nog.
2005 - 2011
Volgt nog.
Hopelijk zijn jullie niet in slaap gevallen tijdens het lezen. Als er feedback is, dan hoor ik het wel. :smiling:
Jeugdjaren: 1985-1995
Zojuist even gezocht, maar kon het niet meer vinden op de computer.
Maar goed, ik ben best bereid om even een verhaaltje te typen over wat de beleving door de jaren zoal is geweest.
Voor mij hebben de feestdagen altijd een enorme aantrekkingskracht gehad, van kleins af aan al. Vroeger vond ik het knutselen voor de kerstdagen altijd erg leuk. Samen met advent op de basisschool lekker aftellen naar de feestdagen. In die tijd had ik nog geen flauw benul wat het allemaal in hield, maar het was op school en thuis gezellig en daar ging het om!
Granny: happy birthday!
Wat wel altijd vast heeft gestaan op 31-12, is de verjaardag van mijn oma. Een van mijn vroegste herinneringen rondom oud en nieuw dateert van de tijd dat ik een jaar of 4, 5 was. Toen werd ik op tijd gewekt door mijn vader voor de jaarwisseling. Ik had geen flauw benul waar het over ging dus als ik het vuurwerk zag, zei ik tegen mijn oma altijd dat zij het vuurwerk speciaal afstaken voor haar verjaardag. "Oma oma, kijk! Al dat vuurwerk. Dat is voor uw verjaardag!" Was mijn uitspraak volgens oma.
Mijn oma heeft het er ruim 20 jaar later nog steeds over als het weer zo ver is. Zij ziet mij dan weer als de vierjarige die naief dacht dat al het vuurwerk voor oma was :tounge:
Jaarwisseling 2010 zou dit nog eens héél nadrukkelijk ter sprake en ter uitvoering komen.
Hoe dan ook, voor mij staat oudejaarsdag gelijk aan het bezoeken van mijn oma. Ik weet dus niet beter, dan dat ik langs moet.
De terreur van een angsthaas
Vroeger moest het van mijn moeder. Dit heeft nadrukkelijk te maken met de angst die mijn moeder had voor vuurwerk. Mijn moeder heeft toen zij een jaar of 8 was mijn oom in de brand zien vliegen door verkeerd gebruik van sterretjes. Dat is een trauma voor haar geweest en daar is nooit wat mee gedaan. Dus mijn moeder had een bloedhekel aan vuurwerk en probeerde die angst ook op mij over te dragen. Jarenlang bood de verjaardag van oma haar dus een mooie argument om mij verplichten mee te gaan naar de verjaardag van oma. Hierdoor heb ik als kind nooit buiten kunnen spelen toen ik jonger was.
Dus zoals je begrijpt wordt oud en nieuw qua beleving door mij niet alleen geassocieerd met de verjaardag van mijn oma, maar ook met de doodangsten van mijn moeder.
Hoop gezeik mee gehad door de jaren heen. Mijn moeder greep ieder moment aan om mij binnen te houden met oud en nieuw. Ik herinner mij nog een bezoek aan een winkeltje dat kerstspullen verkocht. Daar hadden ze sterretjes. Nou, nou, nou, nou, dat leverde toch een verhitte discussie op met de op ruime leeftijd zijnde verkoper. Gingen mijn moeder en die kerel verontwaardigd discussiëren of dat sterretjes koud vuur bevatten. Ja, zo was dat vroeger. Sommige mensen geloofden in het hardnekkige gerucht dat sterretjes koud vuur waren. Daar sta je dan in de winkel als zevenjarige je af te vragen wat een domme elementen mijn moeder en die kerel waren. Dan denk je dus bij jezelf: "zijn jullie nou zó dom? vuur(werk) is altijd heet..."
1992 is 4 you!
Maar goed we moesten toch de jaarwisseling vieren. 1992 staat mij goed bij. Toen was ik zeven jaar jong en vierden we de jaarwisseling in Rotterdam noord. Voor degenen die een beetje bekend zijn met het Oude Noorden. Waar nu het gebouw staat van Humanitas en waar ook de Bas vd Heijden zit op de Bergweg, dat bestond toen niet. Hele huizenblokken waren gesloopt en er was één grote open zandvlakte met wat hekken erom heen.
Ik weet nog goed dat ik het allemaal erg spannend vond die avond. Voor het eerst ook als een grote jongen niet naar bed en wakker blijven! Ik weet nog dat we in de woonkamer zaten en er iemand een vuurpijl precies voor het raam omhoog schoot. Dat gaf opwinding zeg! Verder weet ik nog dat alle mannen na 12 uur naar buiten gingen om de blits te maken en alle vrouwen bang binnen bleven. Hoe traditioneel hahaha.
Verder staat mij goed bij dat we voor mijn gevoel veel vuurwerk hadden. Wat mij nog bij staat, was dat we een treintje hadden dat niet alleen reed, maar ook geluid maken (toet toet ja) en alle ramen oplichten en het eindigde met een knal. Mijn vader heeft het hier anno 2011 nog steeds over. Welk treintje dat was, is nog steeds onze vraag. Het leek erg op het treintje op de foto van Dim, maar heel zeker weet ik dat niet.
Ten slotte weet ik nog dat het die nacht extreem zou gaan misten. In combinatie met de rook van het vuurwerk ontstond er echt een levensgevaarlijke situatie. Je had hoogstens vier meter zicht! Toch zijn we veilig thuis gekomen met de auto. Maar link was het wel.
Eerste keer vuurwerk afsteken met papa!
Jaarwisseling 1993 kreeg ik mijn moeder zo gek dat ze vuurwerk ging halen met mij. En mijn vader had een groot pakket siervuurwerk gekocht van een collega.
Hoe dan ook, samen met mijn moeder naar de winkel om vuurwerk te kopen. Dat was nog gewoon in de tijd van de relatief vrije verkoop en dat je bij de fietsenmaker even een pak ging halen. Lekker voor al die etalages kijken naar het vuurwerk alsof het snoep betrof. Wat ik uitkoos, volgens mij een pakket van fl. 17,50. Er zat een treintje in, want die moest ik per sé hebben. Van het jaar ervoor natuurlijk. Helaas bleek dit niet het treintje te zijn waar ik naar op zoek was.
Later ben ik ook met mijn vader nog naar een andere zaak gegaan 300 meter van de andere winkel af. Hij wilde zelf ook vuurwerk hebben om mee te spelen.Ook hij vroeg gericht naar het treintje uit 1992, maar dat hadden ze niet. Overal hingen grote zakken vuurwerk en flink wat pijlen. Ratelbanden en ander knaltuig lagen in de vitrine bij de kassa. Het vuurwerk haalde de verkoper uit de kelder. Hoe fout als je daar nu terug aan denkt :tounge:
Mijn vader had erg veel vertrouwen in een soort stickless rockets, daar keek hij echt naar uit.
1993 op 1994 en ik mocht als achtjarige voor het eerst vuurwerk afsteken. Wat was ik gespannen en bang! Nondeju!
Heb je vuurwerk, dan durf je het niet af te steken vanwege de spanningen. Uiteraard bleef mijn moeder angstig boven. Doordat ik mee naar buiten mocht, was zij uiteraard banger dan ooit!
Op zich vond ik het wel erg leuk allemaal. Tot mijn vader de beruchte raketten af stak. Deze ondingen vlogen alle kanten op in de straat. Dat raketje kon overal heen vliegen, maar waar kwam hij terecht? Juist ja, vol in mijn gezicht net onder mijn rechter oog. Zo'n vuurbal jonguh! En bijna mijn oog kwijt...
Hierdoor was ik erg aangeslagen en moest ik huilen. :crying:
Tegelijkertijd was ik erg boos op mijn vader, want in plaats dat hij mij trooste en geruststelde, ging hij mij uit staan lachen :sad:
Die avond heb ik geen vuurwerk afgestoken en de momenten dat mijn vader de raketjes af ging steken, bezorgden mij angst. Die dingen waren werkelijk gevaarlijk. Dan is het vuurwerk van nu echt veel beter afgewerkt. En nu zijn de eisen achterlijk zwaar. Het zet je aan het denken. Hoe dan ook, mijn ontmaagding wat betreft het afsteken van vuurwerk moest wachten.
1994 en 1995: straf
De twee jaar erna was alles hetzelfde: ik wilde overdags buiten spelen, maar mijn moeder verbood dat uiteraard. Na het incidentje een jaar eerder, was de spanning nog groter dan anders en liep zij veel te flippen. Inmiddels had de stress-kip een tweede kindje gekregen (mijn broertje dus), dus zij wilde helemaal geen vuurwerk in huis ook.
Omdat ik niet naar buiten mocht overdags en wéér verplicht mee moest naar mijn oma, was ik aan het gallen. Voor we naar oma gingen, gaf ik mijn moeder een grote mond. (even tussendoor: mijn koffie is nu koud geworden tijdens het typen en ik heb een sms gehad, die ik zou moeten beantwoorden, maar ja de typplicht roep).
Maar goed, in die tijd was mijn moeder qua gedrag gigantisch veranderd en was zij niet meer de lieve moeder die ik tot mijn zevende heb gehad. Zij was vaak boos en agressief, waardoor ik steeds ook steeds vervelender werd. Moeder had alleen nog oog voor mijn broertje en voor zichzelf. Het gevolg was bij het minst geringe straf.
Zo dus ook met oudjaarsdag. Omdat ik dramde dat ik naar buiten wilde voor we naar oma zouden gaan, kreeg ik weer straf. Het resultaat: met de jaarwisseling verplicht binnen blijven! Wat een kutzooi!
Jaarwisseling 1994 heb ik dus vanachter de geraniums mogen bekijken met een opgefokte dictator in huis. Echt waardeloos, mijn oom en neefje stonden samen buiten vuurwerk af te steken en ik moest binnen blijven. Toen was ik echt diep ongelukkig :crying:
Wel was ik zo bijdehand om de sterretjes die de buren mee hadden gebracht te pakken en door middel van een kaars aan te steken. Dat had ik mijn moeder zien doen, omdat ze wel even lekker tof wilde laten zien dat wij ook "vuurwerk" hadden. Gevolg: een klap voor mijn kop en direct extra straf. 1995 was nog geen uur oud en ik had al te horen gekregen dat ik jaarwisseling 1995/1996 ook binnen mocht blijven.
Een hele tijd heb ik gedacht dat de problemen thuis aan mijn broertje, mijn vader en mij lagen. Maar vooral mijn moeder was het die voor extreem hoge spanningen zorgde. Dit zou voor mijn beleving rondom kerst en oud en nieuw hele grote gevolgen gaan krijgen. Hier kom ik later nog op terug in de delen 1995-2005 en 2005-heden. Die delen zullen nog volgen!
:hehe!:
1995 - 2005
Volgt nog.
2005 - 2011
Volgt nog.
Hopelijk zijn jullie niet in slaap gevallen tijdens het lezen. Als er feedback is, dan hoor ik het wel. :smiling:
Laatst bewerkt:
jetztgehtslos
Registered
Bedankt voor de feedback.
Ik weet niet hoe jij het zou ervaren, maar hoe zou jij het vinden om een stuk vuurwerk in je gezicht te krijgen? Als kind heb ik dat heel kort als een trauma ervaren. Maar ik kwam er op jonge leeftijd al achter dat ik nogal vuurwerklijp ben.
Dus nee, hier over gaan praten hoeft niet, omdat het geen trauma meer is. Sterker nog, ieder jaar sta ik buiten!
Voor mijn beleving heeft dit wel grote gevolgen gehad. Namelijk dat ik mij van kleins af aan nadrukkelijk bezig houdt met de veiligheid rondom het afsteken van vuurwerk. Toen ik 12 was (1997) had ik al een speciale afschietinstallatie voor vuurpijlen, omdat ik in zag dat het afsteken van vuurpijlen uit de bekende fles voor gevaarlijke taferelen zorgde. Eveneens sprak ik als broekie van 14 jaar volwassenen aan die liepen te stunten of eenvoudig weg zich niet aan de veiligheidsafstand hielden.
eind jaren 90 voelde ik mij al verantwoordelijk voor mijn omgeving met de jaarwisseling. Mensen die lopen te kloten met vuurwerk, wil ik dan ook niet in mijn buurt hebben. Ik zit niet te wachten op weer een stuk vuurwerk in mijn gezicht.
Mijn moeder heeft overigens geen last meer van het trauma. Echter, ze merkt enkele jaren al niets meer van oud en nieuw. Sterker nog, ze merkt helemaal nergens meer iets van. Dus ja, ik zou willen dat ze over haar angst had kunnen praten met mij en hoe zij de jaarwisseling allemaal beleefd heeft. Maar dat kan dus nooit meer.
In de periodes 1995 - 2005 en 2005 - 2011 zal ik hier verder op in gaan, omdat wat er door de jaren heen gebeurd is mijn beleving rondom de jaarwisseling, vuurwerk en veiligheid gekleurd heeft.
Laatste noot over het gaan praten over trauma's. Ja ik ken de wegen van de hulpverlening rondom trauma's. Sterker nog, ik ben zelf actief in de hulpverlening. En ik kan je verzekeren. Voor de hulpverleners is het makkelijker om trauma's met betrekking tot vuurwerk te bespreken, dan dat ze vuurwerkfreaks in kunnen laten zien dat ze soms een nogal afwijkend gedrag (voor ons freaks in positieve zin) tonen wat betreft de beleving afsteken van vuurwerk. :tounge:
Het wordt pas een écht trauma voor ons, als figuren als Arno Bonte een vuurwerkverbod gerealiseerd krijgen. Dan pas krijgen die hulpverleners het druk, met getraumatiseerde vuurwerkliefhebbers. :tounge:
Laatst bewerkt:
jetztgehtslos
Registered
Het leven beschouw ik als een leerproces. Door voor mijzelf in kaart te brengen welke factoren er in mijn leven hebben gespeeld, kan ik nu aangeven waar ik knelpunten en kansen zie. Mijn ervaringen kan ik inzetten om mijn visie en beleving aan andere over te brengen. Vuurwerk afsteken betekent voor meer dan alleen een lontje aansteken en kijken wat er gebeuren gaat :hehe!:
Zal ook wel duidelijk gaan worden in de vervolgstukken over hoe ik mijn beleving over heb kunnen brengen aan anderen :hehe!:
Laatst bewerkt:
Red Eagle
Registered User
Ben blij dat je het toch een plek heb kunnen geven.
Met trauma"s bedoelde ik niet zozeer het vuurwerk wat in je gezicht is gekomen maar meer de problemen met je moeder.
Lijkt met niet makkelijk om met oud en nieuw binnen te blijven met een gestreste moeder maar kan haar na haar ervaringen met vuurwerk en je oom goed begrijpen.
Ben erg benieuwd naar je vervolg en je vuurwerk kriebels zijn gelukkig gebleven.
En zoals Heartworm al aangeeft goed dat je erover kan praten.