GMP82
Zilveren Member
Zoals beloofd dan ook mijn nostalgische bijdrage...
Wanneer het echt begonnen is weet ik niet. Ik heb documentatie die teruggaat tot 1993 (toen was deze freak 11 jaar). Toen ben ik begonnen met bijhouden wat ik bestelde (en te onthouden wat aanraders waren). De buit bedroeg destijds precies 50 gulden. Ja het passen en meten om zo veel mogelijk vuurwerk binnen het max. budget te krijgen zat er toen al in. Destijds betrof dat voornamelijk “speelgoed” voor overdag, om als schoffie over straat te kunnen zwalken en de welbekende minipakketjes en soortgelijk klein vuurwerk voor in de donkere uurtjes.
Mijn ouders waren (en zijn) zelf bepaald geen liefhebbers, maar gelukkig ruimdenkend genoeg om hun zoon iets te gunnen. Wel hebben ze totdat ik kapitaalkrachtiger werd, een stevige vinger in de pap gehad als het om het max. budget ging. (Al was het natuurlijk mooi als je van wat zakgeld op de verkoopdagen via een welwillende meerderjarige passant nog wat extra’s kon scoren, want je dan weer snel op stookte zodat het niet op zou vallen:idea
.
In ‘97/’98 bleef het budget nog steken op zo’n 80 gulden.
In ‘98/’99 de eerste ervaringen met de echte cakeboxen (Sky Line, Beatles in the Sky. Blue Moon, Spring Music). Vanaf toen ging het mis denk ik :toung: gezien mijn commentaar in mijn bestellingen-boekje (Wreed, wreed WREED!:embarrest:).
Het jaar erop (de millenniumwisseling) stond de teller namelijk opeens op 230 gulden (waarvan volgens mij een deel gesponsord/gedeeld met medefreak).
Een aardig bedrag voor die tijd, zeker voor een 17-jarige. Het jaar er op 300 gulden p.p. en in 2001 zelfs 419 gulden p.p. Toen kwam het afscheid van de gulden. De intro van de euro én duurdere prijzen. De keus aan vuurwerk werd groter, beter én moeilijker. Van die periode heb ik niet alles terug kunnen vinden, maar in 2004 had ik voor ruim 330€ inkopen gedaan. In 2005 voor het eerst naar Belgie: 170€ aan feestvuurwerk, aangezien er een aanzienlijk financieel voordeel is/was. Het was nerveus peentjes zweten bij “de bushalte” in Baarle en in de trein naar huis… Moet zeggen dat ik dat O&N erg genoten heb van o.a. mijn eerste “chinathunder/chainthunder” ervaringen. (Dát mis ik toch écht nog in het NL aanbod) Geloof dat er dat jaar nog zo’n 200€ NL vuurwerk bij kwam. Ondanks dat het financieel interessant is, ben ik nooit meer naar België geweest en ik denk niet dat ik snel nog eens zal gaan.
Ik kan/wil het me simpelweg niet veroorloven om gepakt te worden, hoe klein die kans ook lijkt te zijn. In die periode zat ik wel op mijn max. voor wat betreft mijn vuurwerkuitgaven. Ik verwacht ook niet dat ik er ooit meer aan zal besteden (of ik moet de loterij winnen).:nuts:
Maar genoeg over cijfertjes, even een nostalgische greep uit mijn geheugen voor wat betreft de beleving.
Het begon altijd met het rekenen en rekenen met de krantjes van het jaar ervoor. Kijken wat de moeite waard was om nog eens te nemen óf juist dit jaar uit te proberen (later ging FPM daarin een belangrijke rol vervullen, nu nog steeds). Liefst natuurlijk altijd meer en beter dan jaar ervoor. En dan tegen beter weten in al in november bij meerdere winkels vragen of de folders er al zijn. Uiteraard altijd meerdere krantjes meenemen om de bestelling spreiden voor extra gratis vuurwerk – je bent Nederlander of niet – en voor in het archief. De bestaande berekeningen weer bijschaven, omdat prijzen verandert zijn of er andere artikelen zijn. Je kon (en kan) er aardig mee bezig zijn. :laugh:
Het werd (en is) een sport om de berekening zodanig te maken dat je precíes die artikelen gratis kreeg die je wilde en het liefst zoveel mogelijk. ( vandaar meerdere krantjes inleveren.)
Als de definitieve bestelling vrijwel zeker rond was, kwamen de “onmogelijke berekeningen”, vaak samen met een medefreak. “Wat zou jij halen als je 1000 gulden mocht besteden”? Of: "Wat zou je nemen als je enkel knalvuurwerk mocht, of enkel pakketten", etc. Weet niet of dit anderen ook bekend in de oren klinkt, maar heb aardig wat van dit soort onzinnige berekeningen gemaakt Al kwijlend en hopend dat je later als je groot was, het daadwerkelijk kon kopen. (Nu kan ik het me veroorloven, maar komt het er alsnog niet van. :huh::toung
Als je de buit dan binnen had, kwam het uitzoeken, uitstallen, tellen, hertellen én het onmogelijke geduld. Tot je dan éindelijk naar buiten mocht op de 31e.
Overdag met het kleine spul de straat op, ’s avonds als kleine freak standaard op de stoel voor het raam die uitkeek op de plek waar met regelmaat mooi vuurwerk de lucht in ging (waarbij ik dan tot vervelens toe enthousiast commentaar op leverde).
Naarmate ik ouder werd, werd ik steeds meer geïnteresseerd in het siergebeuren en – mede door showmateriaal op FPM – werd de drang steeds groter om zelf wat creatiefs te gaan doen met vuurwerk. In 2003 ben ik daarom voor het eerst begonnen met het bouwen van een vuurwerkrek. Na dat rek had ik de smaak te pakken en heb ik vrijwel ieder volgend jaar weer een rek of show gemaakt. (zie zoekfunctie, zal indien gewenst wat films opnieuw uploaden)
Het geeft een ultieme kick om jouw creativiteit en wil op te leggen (helemaal als het volgens plan verloopt). En uiteraard ook om te entertainen, in eerste instantie mezelf, maar als er applaus en joelende kreten door de straat schallen vanwege jouw creatie/show, dan is dat uiteraard ook erg egostrelend.
Vorig jaar was er voor het eerst geen rek of speciaal showtje. De eerste beginnende scheurtjes in het freak-bestaan… Dit heeft o.a. te maken met een praktische kant; ik ben op mezelf gaan wonen en als ik het buiten de deur vier kan ik mijn creaties niet vervoeren zonder auto/bus. Daarnaast speelt er een financiële factor. Onder meer de eeuwig stijgende prijzen; het houdt voor mij een keer op. Je moet ieder jaar al meer betalen om hetzelfde aan te kunnen schaffen. Met prijzen die vér boven de 50€ komen voor 1 product vind ik het welletjes geweest.
Vreemd genoeg, nu ik kapitaalkrachtig genoeg ben om er bij wijze van spreken meer dan 1000€ voor uit te trekken, begin ik het toch (deels) wat zonde te vinden. Daarnaast speelt ook nog mee in hoeverre het geaccepteerd wordt op de plek waar je het viert (thuis, bij ouders, vriendin/schoonouders, vrienden, maakt een knap verschil). Ik heb daar grotendeels maling aan, maar sta niet voor m’n lol voor honderden euro’s weg te stoken als ik daar enkel maar scheve blikken en commentaar op krijg. (Gelukkig valt dat bij de huidige relatie mee, dus wie weet voor dit jaar)
Vuurwerk-vrij zal mijn oud en nieuw in ieder geval nooit worden:amuse:, maar de jarenlang stijgende uitgaven-lijn is toch echt wel aan het stagneren. Misschien zal hij zelfs wat dalen. De tijd zal het leren.
Ben benieuwd of er nog meer freaks zijn, waarbij het freakbestaan op wat lossere schroeven is komen te staan…?
Wanneer het echt begonnen is weet ik niet. Ik heb documentatie die teruggaat tot 1993 (toen was deze freak 11 jaar). Toen ben ik begonnen met bijhouden wat ik bestelde (en te onthouden wat aanraders waren). De buit bedroeg destijds precies 50 gulden. Ja het passen en meten om zo veel mogelijk vuurwerk binnen het max. budget te krijgen zat er toen al in. Destijds betrof dat voornamelijk “speelgoed” voor overdag, om als schoffie over straat te kunnen zwalken en de welbekende minipakketjes en soortgelijk klein vuurwerk voor in de donkere uurtjes.
Mijn ouders waren (en zijn) zelf bepaald geen liefhebbers, maar gelukkig ruimdenkend genoeg om hun zoon iets te gunnen. Wel hebben ze totdat ik kapitaalkrachtiger werd, een stevige vinger in de pap gehad als het om het max. budget ging. (Al was het natuurlijk mooi als je van wat zakgeld op de verkoopdagen via een welwillende meerderjarige passant nog wat extra’s kon scoren, want je dan weer snel op stookte zodat het niet op zou vallen:idea
.In ‘97/’98 bleef het budget nog steken op zo’n 80 gulden.
In ‘98/’99 de eerste ervaringen met de echte cakeboxen (Sky Line, Beatles in the Sky. Blue Moon, Spring Music). Vanaf toen ging het mis denk ik :toung: gezien mijn commentaar in mijn bestellingen-boekje (Wreed, wreed WREED!:embarrest:
). Het jaar erop (de millenniumwisseling) stond de teller namelijk opeens op 230 gulden (waarvan volgens mij een deel gesponsord/gedeeld met medefreak).
Een aardig bedrag voor die tijd, zeker voor een 17-jarige. Het jaar er op 300 gulden p.p. en in 2001 zelfs 419 gulden p.p. Toen kwam het afscheid van de gulden. De intro van de euro én duurdere prijzen. De keus aan vuurwerk werd groter, beter én moeilijker. Van die periode heb ik niet alles terug kunnen vinden, maar in 2004 had ik voor ruim 330€ inkopen gedaan. In 2005 voor het eerst naar Belgie: 170€ aan feestvuurwerk, aangezien er een aanzienlijk financieel voordeel is/was. Het was nerveus peentjes zweten bij “de bushalte” in Baarle en in de trein naar huis… Moet zeggen dat ik dat O&N erg genoten heb van o.a. mijn eerste “chinathunder/chainthunder” ervaringen. (Dát mis ik toch écht nog in het NL aanbod) Geloof dat er dat jaar nog zo’n 200€ NL vuurwerk bij kwam. Ondanks dat het financieel interessant is, ben ik nooit meer naar België geweest en ik denk niet dat ik snel nog eens zal gaan.
Ik kan/wil het me simpelweg niet veroorloven om gepakt te worden, hoe klein die kans ook lijkt te zijn. In die periode zat ik wel op mijn max. voor wat betreft mijn vuurwerkuitgaven. Ik verwacht ook niet dat ik er ooit meer aan zal besteden (of ik moet de loterij winnen).:nuts:
Maar genoeg over cijfertjes, even een nostalgische greep uit mijn geheugen voor wat betreft de beleving.
Het begon altijd met het rekenen en rekenen met de krantjes van het jaar ervoor. Kijken wat de moeite waard was om nog eens te nemen óf juist dit jaar uit te proberen (later ging FPM daarin een belangrijke rol vervullen, nu nog steeds). Liefst natuurlijk altijd meer en beter dan jaar ervoor. En dan tegen beter weten in al in november bij meerdere winkels vragen of de folders er al zijn. Uiteraard altijd meerdere krantjes meenemen om de bestelling spreiden voor extra gratis vuurwerk – je bent Nederlander of niet – en voor in het archief. De bestaande berekeningen weer bijschaven, omdat prijzen verandert zijn of er andere artikelen zijn. Je kon (en kan) er aardig mee bezig zijn. :laugh:
Het werd (en is) een sport om de berekening zodanig te maken dat je precíes die artikelen gratis kreeg die je wilde en het liefst zoveel mogelijk.
( vandaar meerdere krantjes inleveren.)Als de definitieve bestelling vrijwel zeker rond was, kwamen de “onmogelijke berekeningen”, vaak samen met een medefreak. “Wat zou jij halen als je 1000 gulden mocht besteden”? Of: "Wat zou je nemen als je enkel knalvuurwerk mocht, of enkel pakketten", etc. Weet niet of dit anderen ook bekend in de oren klinkt, maar heb aardig wat van dit soort onzinnige berekeningen gemaakt
Al kwijlend en hopend dat je later als je groot was, het daadwerkelijk kon kopen. (Nu kan ik het me veroorloven, maar komt het er alsnog niet van. :huh::toungAls je de buit dan binnen had, kwam het uitzoeken, uitstallen, tellen, hertellen én het onmogelijke geduld. Tot je dan éindelijk naar buiten mocht op de 31e.
Overdag met het kleine spul de straat op, ’s avonds als kleine freak standaard op de stoel voor het raam die uitkeek op de plek waar met regelmaat mooi vuurwerk de lucht in ging (waarbij ik dan tot vervelens toe enthousiast commentaar op leverde).
Naarmate ik ouder werd, werd ik steeds meer geïnteresseerd in het siergebeuren en – mede door showmateriaal op FPM – werd de drang steeds groter om zelf wat creatiefs te gaan doen met vuurwerk. In 2003 ben ik daarom voor het eerst begonnen met het bouwen van een vuurwerkrek. Na dat rek had ik de smaak te pakken en heb ik vrijwel ieder volgend jaar weer een rek of show gemaakt. (zie zoekfunctie, zal indien gewenst wat films opnieuw uploaden)
Het geeft een ultieme kick om jouw creativiteit en wil op te leggen (helemaal als het volgens plan verloopt). En uiteraard ook om te entertainen, in eerste instantie mezelf, maar als er applaus en joelende kreten door de straat schallen vanwege jouw creatie/show, dan is dat uiteraard ook erg egostrelend.
Vorig jaar was er voor het eerst geen rek of speciaal showtje. De eerste beginnende scheurtjes in het freak-bestaan… Dit heeft o.a. te maken met een praktische kant; ik ben op mezelf gaan wonen en als ik het buiten de deur vier kan ik mijn creaties niet vervoeren zonder auto/bus. Daarnaast speelt er een financiële factor. Onder meer de eeuwig stijgende prijzen; het houdt voor mij een keer op. Je moet ieder jaar al meer betalen om hetzelfde aan te kunnen schaffen. Met prijzen die vér boven de 50€ komen voor 1 product vind ik het welletjes geweest.
Vreemd genoeg, nu ik kapitaalkrachtig genoeg ben om er bij wijze van spreken meer dan 1000€ voor uit te trekken, begin ik het toch (deels) wat zonde te vinden. Daarnaast speelt ook nog mee in hoeverre het geaccepteerd wordt op de plek waar je het viert (thuis, bij ouders, vriendin/schoonouders, vrienden, maakt een knap verschil). Ik heb daar grotendeels maling aan, maar sta niet voor m’n lol voor honderden euro’s weg te stoken als ik daar enkel maar scheve blikken en commentaar op krijg. (Gelukkig valt dat bij de huidige relatie mee, dus wie weet voor dit jaar
)Vuurwerk-vrij zal mijn oud en nieuw in ieder geval nooit worden:amuse:, maar de jarenlang stijgende uitgaven-lijn is toch echt wel aan het stagneren. Misschien zal hij zelfs wat dalen. De tijd zal het leren.
Ben benieuwd of er nog meer freaks zijn, waarbij het freakbestaan op wat lossere schroeven is komen te staan…?
