Mascleta & Castillo-we krijgen er geen genoeg van!
Reisverslag door: Marcel Conté
http://marcelconte.waarbenjij.nu/reisverslagen/467581/mazcleta-castillos-en-paella-valencia-2014/1
BLOG
Uiteraard is het veel te laat, maar zo gaat dat deze dagen. En de energie die je krijgt van het vuurwerk en de prachtige feesten hier in Valencia is ongekend. Het is nu kwart over 3 's nachts en buiten om de hoek staat een DJ die lekkere Latin house draait. Een uur geleden kwamen we terug van de "Castillo", het siervuurwerk bij de brug over de drooggelegde rivier. Twee uur 's nachts en een straatje verder staat een DJ en staan allemaal mensen te dansen en uit hun dak te gaan. Het is zondagavond, maar dat maakt helemaal niks uit. Het feest wordt steeds groter, steeds heftiger. Gelukkig ben ik de week nadat we terug zijn vrij.....
Vandaag hebben we én de Mascletà én de Castillo gezien. En bij beide happenings had ik het idee dat ik in een geweldige science fiction film was beland. Misschien niet de beste vergelijking, maar ik ga het toch proberen.
Laat ik beginnen met de Mascletà. Deze was absoluut de beste tot nu toe. Het begon weer met die ritmische knallen, maar dit keer schoten er rode lichtkogels mee omhoog die met veel gefluit het geknal versterkten. Het werd steeds intenser en heftiger, en op het eind leek het of het hele veld opsteeg....met zo'n oorverdovend geknal en 'gedonder' en rookvorming, en dat je vanaf het plein waar ze het vuurwerk afsteken, alles letterlijk omhoog zag gaan....
Dit keer wachtten we iets langer, zodat we niet meer in de file terechtkwamen, en rustiger door konden lopen. Una en Kurt gingen door naar de Puente de Alameda (ofwel de Pont d'Expocisió) om naar het vuurwerkveld te kijken. Yuri en ik liepen terug naar het appartement en kwamen bij toeval bij een 'straat-mascletà' terecht. Een soort mini knalvuurwerkshow midden op straat (wel afgezet uiteraard). Ook met van die typische knallers die aan een soort lijnen hangen. Ook hier weer een duidelijke opbouw naar het einde toe. Fantastisch! Ik filmde met Yuri's fotocamera, die ik hoog boven mijn hoofd hield (had mijn eigen camera niet bij me). Dit schijnen ze dus in meerdere wijken te doen, vaak door particuliere initiatieven gefinancieerd. Prachtig.
We dropten onze spullen even en deden een rondje door de buurt. In een van de zijstraten namen we een heerlijke bocadillo (broodje) en een cerveza (hoef ik niet te vertalen) en genoten van de sfeer. Je merkt dat iedereen in een feeststemming is. Mensen lopen heerlijk relaxt over straat. er klinkt muziek, en de laatste afwerkingen worden gedaan aan de grote poppen, de ninots. Onze roodharige dame gaat de 19e in de fik. Het is eeuwig zonde. Yuri en ik zaten daar even lekker de sfeer in ons op te nemen en goeie gesprekken te voeren. Heerlijk. Zo hoort het toch.
Terug in het appartement was het siesta-tijd. Even de oogjes toe, om er die avond weer tegenaan te kunnen. Una en Kurt waren inmiddels ook weer terug.
Op weg naar de "castillo" maakten we een culinaire stop in La Tagliatella. Mijn reisgenoten hadden daar tijdens eerdere edities van de Fallas al gegeten en ik liet me graag verrassen. Ik durf met recht te zeggen: dit is een van de beste pasta's die ik ooit heb gehad. Heerlijk, fantastisch! Serveerster Nicolle maakte het compleet. Daar kunnen we wat van leren in de Nederlandse horeca. Zeer klantvriendelijk, aardig, symphatiek en geïnteresseerd! We konden combinaties kiezen tussen pasta en saus. En bij mijn keuze keek ze bedenkelijk, zo van 'zou ik niet doen'. Vervolgens adviseerde ze een andere combinatie en kwam later nog even uitleggen waarom ze dat had gedaan, want 'ze wilde dat ik met een goed gevoel weer weg ging.' Het WOW-effect!
We liepen de brug weer over en kwamen op bijna dezelfde plek als gisterenavond terecht, maar nog iets meer naar de vuurwerk-kant. Perfecte plek. Weer dezelfde mensen, zoals de Rotterdams-Eindhovense delegatie, en dezelfde Duitsers die eerder achter ons hadden gestaan. Nu waren ze wat luidruchtiger. Een kerel met een vuvuzela (waarom had hij die in hemelsnaam mee), die er gisteren ook stond, liet weer merken dat hij het instrument niet beheersde. Er werden statieven opgesteld, camera's ingesteld en toen hadden we ons geïnstalleerd. Gek eigenlijk, je zit er al heel vroeg (het was half elf, de Castillo zou om 1:00 beginnen), maar toch gaat de tijd snel. Je praat wat met anderen, en met elkaar, je doet wat spelletjes op je mobieltje en dan is het ineens tien minuten voordat het begint, en krijg je de 'aviso' (waarschuwing). Dan komt iedereen in actie. Stoeltjes worden weer ingeklapt, statieven nog even goed neer gezet, camera's aangezet, en dan....dan....dan...gebeurt het. Zo luidruchtig als iedereen van te voren is (er wordt dan ook aardig wat bier geconsumeerd, zeker door de Duitse delegatie), zo stil valt iedereen als de eerste pijl omhoog schiet, gevolgd door veel kreten van waardering als de show losbarst.
Ik heb unieke dingen gezien vanavond. "Kikkervisjes" die door elkaar heen omhoog schieten, pijlen die bijna met een soort gekrijs (het deed me aan kraaien/raven denken) de lucht in gingen. Gouden boeketten, met extra kleuren, echt of je naar bloemen in een schilderij kijkt. Huilende vuurpijlen, die door merg en been gaan en heel erg hoog uiteen spatten in een bijna 3D achtig effect met veel, heel veel kleuren....
Op een gegeven moment was het net of ik naar een 'space battle' uit Star Wars keek, de 'kikkervisjes' knalden door elkaar heen, waarbij ze elkaar leken te ontwijken. Als ruimteschepen in een intergalactische oorlog. En dan wordt het weer opgebouwd, naar een eindclimax toe, die ook weer zo prachtig was, met een 'bombardo' zoals ze dat hier noemen. We hadden weer met twee camera's gefilmd, en de resultaten hebben we net teruggezien. En dat zag er erg mooi uit.
De weinige slaap nemen we maar voor lief, de indrukken maken alles goed. Vivan las Fallas de Valencia!
Reisverslag door: Marcel Conté
http://marcelconte.waarbenjij.nu/reisverslagen/467581/mazcleta-castillos-en-paella-valencia-2014/1
BLOG
Uiteraard is het veel te laat, maar zo gaat dat deze dagen. En de energie die je krijgt van het vuurwerk en de prachtige feesten hier in Valencia is ongekend. Het is nu kwart over 3 's nachts en buiten om de hoek staat een DJ die lekkere Latin house draait. Een uur geleden kwamen we terug van de "Castillo", het siervuurwerk bij de brug over de drooggelegde rivier. Twee uur 's nachts en een straatje verder staat een DJ en staan allemaal mensen te dansen en uit hun dak te gaan. Het is zondagavond, maar dat maakt helemaal niks uit. Het feest wordt steeds groter, steeds heftiger. Gelukkig ben ik de week nadat we terug zijn vrij.....
Vandaag hebben we én de Mascletà én de Castillo gezien. En bij beide happenings had ik het idee dat ik in een geweldige science fiction film was beland. Misschien niet de beste vergelijking, maar ik ga het toch proberen.
Laat ik beginnen met de Mascletà. Deze was absoluut de beste tot nu toe. Het begon weer met die ritmische knallen, maar dit keer schoten er rode lichtkogels mee omhoog die met veel gefluit het geknal versterkten. Het werd steeds intenser en heftiger, en op het eind leek het of het hele veld opsteeg....met zo'n oorverdovend geknal en 'gedonder' en rookvorming, en dat je vanaf het plein waar ze het vuurwerk afsteken, alles letterlijk omhoog zag gaan....
Dit keer wachtten we iets langer, zodat we niet meer in de file terechtkwamen, en rustiger door konden lopen. Una en Kurt gingen door naar de Puente de Alameda (ofwel de Pont d'Expocisió) om naar het vuurwerkveld te kijken. Yuri en ik liepen terug naar het appartement en kwamen bij toeval bij een 'straat-mascletà' terecht. Een soort mini knalvuurwerkshow midden op straat (wel afgezet uiteraard). Ook met van die typische knallers die aan een soort lijnen hangen. Ook hier weer een duidelijke opbouw naar het einde toe. Fantastisch! Ik filmde met Yuri's fotocamera, die ik hoog boven mijn hoofd hield (had mijn eigen camera niet bij me). Dit schijnen ze dus in meerdere wijken te doen, vaak door particuliere initiatieven gefinancieerd. Prachtig.
We dropten onze spullen even en deden een rondje door de buurt. In een van de zijstraten namen we een heerlijke bocadillo (broodje) en een cerveza (hoef ik niet te vertalen) en genoten van de sfeer. Je merkt dat iedereen in een feeststemming is. Mensen lopen heerlijk relaxt over straat. er klinkt muziek, en de laatste afwerkingen worden gedaan aan de grote poppen, de ninots. Onze roodharige dame gaat de 19e in de fik. Het is eeuwig zonde. Yuri en ik zaten daar even lekker de sfeer in ons op te nemen en goeie gesprekken te voeren. Heerlijk. Zo hoort het toch.
Terug in het appartement was het siesta-tijd. Even de oogjes toe, om er die avond weer tegenaan te kunnen. Una en Kurt waren inmiddels ook weer terug.
Op weg naar de "castillo" maakten we een culinaire stop in La Tagliatella. Mijn reisgenoten hadden daar tijdens eerdere edities van de Fallas al gegeten en ik liet me graag verrassen. Ik durf met recht te zeggen: dit is een van de beste pasta's die ik ooit heb gehad. Heerlijk, fantastisch! Serveerster Nicolle maakte het compleet. Daar kunnen we wat van leren in de Nederlandse horeca. Zeer klantvriendelijk, aardig, symphatiek en geïnteresseerd! We konden combinaties kiezen tussen pasta en saus. En bij mijn keuze keek ze bedenkelijk, zo van 'zou ik niet doen'. Vervolgens adviseerde ze een andere combinatie en kwam later nog even uitleggen waarom ze dat had gedaan, want 'ze wilde dat ik met een goed gevoel weer weg ging.' Het WOW-effect!
We liepen de brug weer over en kwamen op bijna dezelfde plek als gisterenavond terecht, maar nog iets meer naar de vuurwerk-kant. Perfecte plek. Weer dezelfde mensen, zoals de Rotterdams-Eindhovense delegatie, en dezelfde Duitsers die eerder achter ons hadden gestaan. Nu waren ze wat luidruchtiger. Een kerel met een vuvuzela (waarom had hij die in hemelsnaam mee), die er gisteren ook stond, liet weer merken dat hij het instrument niet beheersde. Er werden statieven opgesteld, camera's ingesteld en toen hadden we ons geïnstalleerd. Gek eigenlijk, je zit er al heel vroeg (het was half elf, de Castillo zou om 1:00 beginnen), maar toch gaat de tijd snel. Je praat wat met anderen, en met elkaar, je doet wat spelletjes op je mobieltje en dan is het ineens tien minuten voordat het begint, en krijg je de 'aviso' (waarschuwing). Dan komt iedereen in actie. Stoeltjes worden weer ingeklapt, statieven nog even goed neer gezet, camera's aangezet, en dan....dan....dan...gebeurt het. Zo luidruchtig als iedereen van te voren is (er wordt dan ook aardig wat bier geconsumeerd, zeker door de Duitse delegatie), zo stil valt iedereen als de eerste pijl omhoog schiet, gevolgd door veel kreten van waardering als de show losbarst.
Ik heb unieke dingen gezien vanavond. "Kikkervisjes" die door elkaar heen omhoog schieten, pijlen die bijna met een soort gekrijs (het deed me aan kraaien/raven denken) de lucht in gingen. Gouden boeketten, met extra kleuren, echt of je naar bloemen in een schilderij kijkt. Huilende vuurpijlen, die door merg en been gaan en heel erg hoog uiteen spatten in een bijna 3D achtig effect met veel, heel veel kleuren....
Op een gegeven moment was het net of ik naar een 'space battle' uit Star Wars keek, de 'kikkervisjes' knalden door elkaar heen, waarbij ze elkaar leken te ontwijken. Als ruimteschepen in een intergalactische oorlog. En dan wordt het weer opgebouwd, naar een eindclimax toe, die ook weer zo prachtig was, met een 'bombardo' zoals ze dat hier noemen. We hadden weer met twee camera's gefilmd, en de resultaten hebben we net teruggezien. En dat zag er erg mooi uit.
De weinige slaap nemen we maar voor lief, de indrukken maken alles goed. Vivan las Fallas de Valencia!
