Vroeg op. 4.15uur zijn niet echt tijden waar ik op zit te wachten maar het is niet anders. Na een vertraging op Schiphol hoopten we onze tweede vlucht op Madrid nog te halen en gelukkig was dit geen enkel probleem. Met de benen in me nek een uurtje rond toeren boven de mooie groen landschappen kwamen we heelhuids aan in Oviedo (Vliegveld Asturias)
En wat alweer een geweldige dag! We hebben nog geen vuurwerk gezien maar we zijn ontzettend goed ontvangen. Onze vriend Jose Manual kwam naar ons hotel zodra we daar waren. We hebben een tafel tapas besteld en daar hoort natuurlijk een heerlijk koud biertje bij. De Tapas waren zeer goed. Echt niks te klagen.
Daarna nam Jose ons mee door het dorp. Na wat culturele aanwijzingen en verhalen kwamen we terecht op het schietveld. Althans, het veld waar de finale vandaan komt, want de rest word door de clubleden (Peña's) gewoon uit de hand weg geschoten. Nee, geen moonraketjes maar pijlen met minimaal 20 gram en maximum 250gram keihard kruit. BAM!
Na kennis gemaakt te hebben met de organisator konden we wat foto's op het veld nemen en ik moet zeggen, het ziet er allemaal top uit, maar we hebben geen idee wat we nou echt moeten verwachten. Naar ons idee moet dit straks echt keihard klinken. Daarbij zijn we omringd door huizen en hoge bergen dus wat gaat dit ons brengen. Na een groot aantal foto's gemaakt te hebben zijn we uitgenodigd om wat te drinken in de bar (lokale grot ofzo) en hebben we kennis mogen maken met de lokale sider (Cider). Niet vies maar behoorlijk aan de zure kant, daarna maar een biertje gevraagd.
Omdat we nog maar een uurtje hadden tot de volgende afspraak zijn we even snel naar het hotel gelopen om de spullen in orde te maken en een stukje voor jullie te schrijven. Later meer over de belevenissen van vanavond!
In elke winkel vind je de Descarga terug! Iedereen leeft met het feest mee!
Aangelegd door de Romeinen zo een 500 jaar geleden.
Heel erg gevaarlijk om hier te staan. Maar het mag wel! Dus waar staan wij vanavond?
Een mooi standbeeld van de ouwe knallert!
Finale stuk. Pijlen moeten er nog in maar het lont is er klaar voor!
De pijlen van Piroteknia Pablo
Leontien Shinji. Hij is er klaar voor.
De 54 grams pijlen
De vrouwen Peña. Hun schieten Zaterdagnacht om 1.00uur ook gewoon de pijlen uit hun hand.
Alturo en Jose Manual!
Gisterenavond was het dan eindelijk zover. We zouden de eerste pijlen de lucht in zien gaan. Om 20.30uur zijn we door Jose Manuel opgehaald en door het dorp naar het stadhuis gelopen. Daar waar ze niet zo een heel groot stadhuisplein hebben was het behoorlijk druk, zeg maar gerust vol. Toch een mooie plekje gevonden op een aflopende straat. Om 21.00uur openden ze het feest met Peña die vanaf het veld de pijlen uit hun hand schoten met daarna een heerlijke finale. WOW! Dit was nog maar een kers van de welbekende taart. Echt kikkuh om mee te maken.
Daarna zijn we weer met Jose mee gegaan naar het cafe van vrienden om daar de nodige fruitsapjes naar binnen te werken en de optocht van de Peña's te bekijken wat 1 groot feest is. Keiharde muziek, bandas en dronken mensen die door straat lopen en dat dan een uurtje of 2 lang.
Voordat het voorbij was moesten we weer het cafe in want er stond een berg eten wat op moest. Ik denk dat er in totaal zo een 15 koeien en 20 varkens doorheen zijn gegaan. Wat kennen die mensen eten! En ook deze mensen van de Peña waren weer super gastvrij. Als je dacht dat je genoeg gegeten had dan werd er weer een schaal onder je neus geduwd. Pfffffffff was weer zo jammer. haha.
Dan zit je op je gemak even op het terras. Je cameras staan in het cafe ergens in de kelder en dan ineens. BOEM, BOEM, Knal, PIEuuuuww. Zie je potverdikkeme ineens allemaal pijlen omhoog gaan. Waar mannen als Jose dit niet zo bijzonder vonden was dit voor ons toch wel spannend. Cameras pakken!!!! Het geluid van de knallen is hier super. We zijn omringd door bergen en huizen en dat zorgt ervoor dat je bijna wilt gaan dansen bij elke knal die je hoort. Om 1.00ur vannacht gingen we dan eindelijk naar beneden naar het schietveld. De camera kon lekker mooi dichtbij staan en wij eigenlijk zelf ook. Waar anderen niet mochten staan kregen wij alle ruimte mede dankzij de cameras en een hele aardige man die even een praatje maakte met de policia.
Om te beginnen werden er even wat traca's afgestoken met salutes en fluiters om daarna de fik in de pijlen te zetten. We schrokken even. Dit duurde geen 20 minuten maar hoogtens 1 minuut. VROEEEEEEM KEDENG KAPOT JONGUH! Vuur, vuur en nog eens vuur. Vooral de laatste serie van de eerste show was erg hard. Heerlijk! Juichen, kippenvel en bijna tranen in de ogen. De tweede van Piroteknia Pablo ging iets langer door maar was uiteindelijk ook niet echt lang. MAAR SUPER KIKKUH, we stonden een meter of 20 a 30 van de pijlen af en het regende honderden stokken. Maar het geluid mensen, zo mooi, echt gaaf.
