Kan de verhalen hierboven alleen maar bevestigen. Ik heb een aantal geweldige dagen achter de rug. Niet alleen wat vuurwerk betreft, maar ook de gezelligheid met de rest van de freaks die in Adelfia waren.
De eerste avondshow was er ook een om niet zomaar te vergeten onder het genot van een havana sprite, koud biertje of ander (non)alcoholisch drankje, stonden we op een goede 100 meter afstand van het vuurwerk verwijderd. Ik denk dat iedere aanwezige op dat moment de gouden muur in het geheugen gegrift staat. De bewoording van Son-T sloeg de spijker op de kop. “Je krijgt een 3D effect waarbij je het gevoel hebt zo door de muur van goud door kan lopen”
De opbouw wordt door een hoop Italianen bezocht en ik heb met verbazing zitten kijken hoe de mensen tussen de buizen lopen die al gevuld zijn met niet de kleinste cilinders. Sigaret?? Geen probleem, de vuurwerkers zelf knopen de cilinders aan elkaar met een sigaret in hun mond of hand.
De dagshows zijn een verhaal apart en zijn ontzettend hard. Het was voor mij ook de eerste keer in Italie dat ik deze show meemaak en heb bij de shows die ik hievoor heb gezien nooit een traantje weggepinkt. Nou dat zou na de eerste dagshow wel veranderen.
Na afloop van de eerste show, stond ik versteld van wat me was overkomen en had ik kippenvel over mijn gehele lichaam gepaard met een tweetal natte oogjes.
De finale van de tweede dagshow zal iedereen wel bij zijn gebleven, er kwam maar geen einde aan. Na afloop had volgens mij iedereen de slappe lach, omdat men niet helemaal wisthoe men zich op dat moment moest uiten. Ik hoop dat dit ook op band staat, zodat men een idee krijgt hoe het er op dat moment aan toe ging.
Op een gegeven moment nam onze Italie kenner bij uitstek Marcel het besluit toch iets dichter bij het vuurwerk te willen zitten en werd door een grote groep vergezeld. Ik denk dat we er op dat moment op een 40 a 50 meter afstand stonden meer kon het niet zijn.
De beleving is dat moment ook veel intenser en ook een stuk angstiger als je ziet dat een aantal Bomba da Tiro’s niet hoog genoeg komenom de laatste break in de lucht te doen knallen. Het gevolg zal ongetwijfeld een hoop kraters zijn geweest op de akkers, met name die van de bottomshots.
De laatste 2 dagshows werden tijdens de schemering geschoten, wat schitterend is om te zien, vooral het volgen van de bottomshot met het brandende lont is mij hier het meest bijgebleven. Ook de flitsen van de salutes waren weer oogverblindend.
De 4 avondshows op de 10e waren uiteraard ook weer een genot om naar te kijken vooral op de afstand waar we stonden. Zelf schat ik de afstand waar ik de laatste 2 shows stond op een 60 a 70 meter, niet verkeerd als je je indenkt dat er met regelmaat 200mm en 250 mm de lucht in wordt geschoten. Met als klap op de vuurpijl een 350 mm aan het einde van de laatste show.
Het eten, hoe kan het ook anders was heerlijk. De eerste avond werd er op het complex waar we zaten heerlijke Indonesische gerechten bereid waar we met een groep van ongeveer met 30 man van hebben genoten. Uiteraard werd het pittige eten geblust met de nodige rum, bier, wijn of likeurtjes. Het eten in de restaurants was heerlijk. Een flinter dunne pizza voor 4 a 5 euro waar men je vinger bij aflikt, een spaghetti met zeevruchten, of een lekker stukje vlees. Zelfs een simpel stukje stokbrood met olijfolie en tomaten smaakt erg goed. Ik stop er maar mee want ik begin weer te watertanden.
De Bbq was heel gezellig en een mooie afsluiter. Althans voor ons, wij zijn niet naar de laatste avondshow toegegaan. De reden hievoor was dat onze vlucht in de middag werd gecancelled en die nieuwe vlucht voor 06.40 uur gepland stond. Dit betekende dan ook vroeg uit de veren en het einde van deze trip.
De eerste avondshow was er ook een om niet zomaar te vergeten onder het genot van een havana sprite, koud biertje of ander (non)alcoholisch drankje, stonden we op een goede 100 meter afstand van het vuurwerk verwijderd. Ik denk dat iedere aanwezige op dat moment de gouden muur in het geheugen gegrift staat. De bewoording van Son-T sloeg de spijker op de kop. “Je krijgt een 3D effect waarbij je het gevoel hebt zo door de muur van goud door kan lopen”
De opbouw wordt door een hoop Italianen bezocht en ik heb met verbazing zitten kijken hoe de mensen tussen de buizen lopen die al gevuld zijn met niet de kleinste cilinders. Sigaret?? Geen probleem, de vuurwerkers zelf knopen de cilinders aan elkaar met een sigaret in hun mond of hand.
De dagshows zijn een verhaal apart en zijn ontzettend hard. Het was voor mij ook de eerste keer in Italie dat ik deze show meemaak en heb bij de shows die ik hievoor heb gezien nooit een traantje weggepinkt. Nou dat zou na de eerste dagshow wel veranderen.
Na afloop van de eerste show, stond ik versteld van wat me was overkomen en had ik kippenvel over mijn gehele lichaam gepaard met een tweetal natte oogjes.
De finale van de tweede dagshow zal iedereen wel bij zijn gebleven, er kwam maar geen einde aan. Na afloop had volgens mij iedereen de slappe lach, omdat men niet helemaal wisthoe men zich op dat moment moest uiten. Ik hoop dat dit ook op band staat, zodat men een idee krijgt hoe het er op dat moment aan toe ging.
Op een gegeven moment nam onze Italie kenner bij uitstek Marcel het besluit toch iets dichter bij het vuurwerk te willen zitten en werd door een grote groep vergezeld. Ik denk dat we er op dat moment op een 40 a 50 meter afstand stonden meer kon het niet zijn.
De beleving is dat moment ook veel intenser en ook een stuk angstiger als je ziet dat een aantal Bomba da Tiro’s niet hoog genoeg komenom de laatste break in de lucht te doen knallen. Het gevolg zal ongetwijfeld een hoop kraters zijn geweest op de akkers, met name die van de bottomshots.
De laatste 2 dagshows werden tijdens de schemering geschoten, wat schitterend is om te zien, vooral het volgen van de bottomshot met het brandende lont is mij hier het meest bijgebleven. Ook de flitsen van de salutes waren weer oogverblindend.
De 4 avondshows op de 10e waren uiteraard ook weer een genot om naar te kijken vooral op de afstand waar we stonden. Zelf schat ik de afstand waar ik de laatste 2 shows stond op een 60 a 70 meter, niet verkeerd als je je indenkt dat er met regelmaat 200mm en 250 mm de lucht in wordt geschoten. Met als klap op de vuurpijl een 350 mm aan het einde van de laatste show.
Het eten, hoe kan het ook anders was heerlijk. De eerste avond werd er op het complex waar we zaten heerlijke Indonesische gerechten bereid waar we met een groep van ongeveer met 30 man van hebben genoten. Uiteraard werd het pittige eten geblust met de nodige rum, bier, wijn of likeurtjes. Het eten in de restaurants was heerlijk. Een flinter dunne pizza voor 4 a 5 euro waar men je vinger bij aflikt, een spaghetti met zeevruchten, of een lekker stukje vlees. Zelfs een simpel stukje stokbrood met olijfolie en tomaten smaakt erg goed. Ik stop er maar mee want ik begin weer te watertanden.
De Bbq was heel gezellig en een mooie afsluiter. Althans voor ons, wij zijn niet naar de laatste avondshow toegegaan. De reden hievoor was dat onze vlucht in de middag werd gecancelled en die nieuwe vlucht voor 06.40 uur gepland stond. Dit betekende dan ook vroeg uit de veren en het einde van deze trip.
